Pistacja. Zielone złoto

Pistacja jest cenionym, a także drogim produktem. Możemy wykorzystać je m.in. do produkcji lodów, ciast, kremów czy innych deserów. Które odmiany uważane są za najlepsze?

Roślina pistacji (Pistacia vera, rodzina nanerczowate) to drzewo krzewiaste pochodzące z Azji Mniejszej, Syrii i Turkiestanu. Może ono osiągnąć do 8-10 metrów. Roślina ta jest wieloletnia, może żyć nawet 300 lat i jest odporna na gorące, suche warunki klimatyczne. Może także wytrzymać zalanie lawą, jak na uprawach w Bronte. Jest powszechna w Iranie, Turcji, Grecji i Syrii. Pistację, również w odmianie z Bronte, zaczęto uprawiać też w Stanach Zjednoczonych. Sadzi się je na Wschodzie, w Kalifornii, a także w niektórych rejonach Chin. We Włoszech uprawia się ją głównie na Sycylii, chociaż ostatnio założono uprawy również w Potenzy i Materze.

Odmiany, które najczęściej hoduje się na wyspie, to: biała lub neapolitańska, cerasola lub femminella, cappuccia, insolia, l’agostina i natalora. Największymi producentami pistacji są Iran, Turcja, a także USA. Najbardziej cenioną i drogą odmianą jest pistacja z Bronte, z Sycylii. Pestki pistacji nazywane są orzeszkami pistacjowymi. Są pokryte delikatną, fioletową skórką. Orzeszki są podłużne i mają charakterystyczny zielony kolor. Półotwarta, jasna skorupka również wyróżnia pistacje spośród innych orzechów. W Iranie pistacja zawdzięcza skorupce określenie „uśmiechnięta pistacja”. Dzięki temu otwarciu skorupek, pistacje można prażyć i solić bez łuskania. Zapach pistacji jest delikatny.

Pistacja z Bronte

Pistacja z Bronte, z prowincji Katanii jest uprawiana u stóp Etny. Bronte DOP jest hodowana właśnie w Bronte ora...