Sękacz. Tradycyjny i nowatorski

Sękacz jest ciastem bardzo pracochłonnym i dość drogim. Przybliżamy, jak go wykonać zgodnie z tradycją, ale też w nowej odsłonie – jako ciasto, deser czy przekąskę.

Sękacz, nazywany też dziadem, bankuchem lub kołaczem, jest wyrobem cukierniczym, który piecze się nad otwartym ogniem na obracającym się drewnianym rożnie o kształcie wałka lub wydłużonego stożka. Swoją nazwę ciasto zawdzięcza stożkowatemu kształtowi, przypominającemu ścięty pień drzewa z charakterystycznymi wypustkami przypominającymi sęki. Rzadkie ciasto wylewa się porcjami na obracający się rożen i piecze przez około trzy godziny nad otwartym ogniem. Sęki te powstają ze skapującego podczas pieczenia ciasta. W efekcie polewania rożna kolejnymi porcjami ciasta w sękaczu tworzą się szerokie warstwy jasnego ciasta rozdzielone cieńszymi warstwami ciasta zrumienionego, spieczonego. Przypomina to słoje w pniu drzewa.

Cechy charakterystyczne gotowego sękacza

W zależności od ilości składników użytych do przygotowania ciasta wysokość sękacza może być zróżnicowana – od 10 do 100 cm. Zależnie od tego waga sękacza osiąga od 200 g do 10 kg. Najczęściej wypiekane są sękacze o wysokości ok. 50 cm. Im sękacz jest większy, tym pokrywające go sęki są dłuższe. Ciasto z zewnętrznej strony jest barwy złocistej, a wewnątrz na przemian jasne i brązowe. Gotowy sękacz może być pokryty lukrem, masą czekoladową, polewą mleczną albo posypką orzechową.

Sękacz posiada zwartą, ale nie zbitą i jednocześnie drobno porowatą konsystencję. Ciasto w smaku przypomina świeżo upieczone ciasto biszkoptowe z posmakiem wanilii i cytryny lub skórki pomarańczowej. Sękacz jest lekko słodki i wilgotny. To wypiek, który charakteryzuje się wyjątkową trwałością. To słodkie ciasto nie traci walorów smakowych ...