Torta Sbrisolona. Ciasto trzech filiżanek

Ciasto sbrisolona to typowe ciasto z Mantova. Tradycyjnie łamie się je rękoma i serwuje razem z kawą do śniadania. Jest również idealne jako przekąska do herbaty czy deser podawany z kremem lub lodami. Bardzo często podaje się ją skropioną grappą.

Sbrisolona jest bardzo prosta do przygotowania i zawiera niewiele składników – mąkę kukurydzianą, pszenną, grubo siekane migdały w skórkach, żółtka, cukier i skórkę cytryny. Swoją nazwę sbrisolona (w dialektach również sbrisulòna, sbrisolìna, sbrisulùsa, sbrisulàda) zawdzięcza charakterystycznej strukturze, podobnej do kruszonki. Briciolo (brisa w dialekcie mantowańskim) znaczy po włosku okruszek, drobina, a sbriciolare oznacza kruszyć. Sbriciolata to kruszonka, można więc powiedzieć, że jest to mantowańska kruszonka z migdałami.

Pochodzenie

Pochodzenie sbrisolony sięga XVI wieku i jest typowo wiejskie. Ciasto było łatwe do przygotowania, składniki ówcześnie stosowane były tanie i dostępne w regionie. Kobiety przygotowywały je mężom udającym się do pracy w polu. Również dzieciom dawano kawałki tego ciasta. Było trwałe i mogło być noszone np. w kieszeni, i idealnie sprawdzało się jako przekąską w ciągu dnia. Niektóre źródła mówią, że była dawniej przygotowywana na specjalne okazje, np. z okazji narodzin dziecka czy zaręczyn.

Pierwotnie sbrisolona była wykonywana z orzechów laskowych, które były tanie i łatwo dostępne w rejonie Mantova, smalcu, który był pozostawał po obróbce mięsa wieprzowego i mąki kukurydzianej, czasem z dodatkiem mąki pszennej i jajek. Gdy sbrisolona zdobyła popularność na dworze Gonzaga, zaczęła ewoluować. Tanie orzechy laskowe zaczęto zastępować droższymi w tamtych czasa...